در همین ابتدای یادداشت به عنوان یک مصرف‌کننده به ستوه آمده از گرانی‌ها و گران‌فروشی‌ها قدرشناس زحمات ماموران سازمان تعزیرات هستیم که در طول روزهای هفته سرزده به فروشگاه‌های سطح شهر می‌روند و در صورت مشاهده مواردی از فروش کالا بالاتر از قیمت‌های تعیین شده، درجا اقدام به صدور برگ جریمه برای صاحب فروشگاه می‌کنند. ویدئوی یک نمونه از این برخوردها با شعبه یکی از فروشگاه‌های زنجیره‌ای معروف را که زیر شعار تخفیف، کلاه‌های بزرگی بر سر مشتریان از همه‌جا بی‌خبر می‌گذاشت، در شبکه‌های اجتماعی را دیدیم. البته این یک روی سکه مبارزه با گران‌فروشی است. روی دیگر سکه این است که وجوه حاصل از جریمه نقدی گران‌فروشی به جای آنکه با تعیین سازوکار و مکانیسم‌های لازم به مشتریان همان فروشگاه‌های گران‌فروش برگردانده شود یک‌راست سر از خزانه دولت درمی‌آورد...

تهران کلان‌شهری که تمام تصمیم‌گیری‌های مهم سیاسی اقتصادی فرهنگی و اجتماعی کشور در آن متمرکز شده، کلان‌شهری که پایتخت کشور است و به عنوان ام‌القرای جهان اسلام را هم یدک می‌کشد و روزانه افزون بر پنج میلیون نفر، ساکنان شهرستان‌های پیرامونی به جمعیت ۱۲ میلیونی آن افزوده می‌شود، از نظر برخورداری از خدمات شهری به تمام معنا به حال خود رها شده است. سیاسی بودن بیش از حد اعضای شورای شهر و مدیران شهرداری از گذشته تا به امروز آن‌ها را از پرداختن به وظایف و مسئولیت‌های اصلی خود که همانا مدیریت درست و ارائه خدمات با کیفیت مورد نیاز به میلیون‌ها شهروند ساکن این کلان‌شهر باز داشته و فرصت دیدارهای بی‌واسطه و عینی از انبوه مشکلات، کمبودها و نابسامانی‌های این کلان‌شهر را از آن‌ها سلب کرده است. به‌عنوان مثال امروز در تمام سطح کلان‌شهر تهران یک پیاده‌روی سالم و بدون چاله و دست‌انداز و بدون بقایای حفاری‌های صورت گرفته توسط شرکت‌های آب و برق و گاز و فاضلاب وجود ندارد، که عابران سالم و فاقد مشکلات بینایی و یا معلولیت‌های جسمی بتوانند به راحتی در آن‌ها تردد کنند، چه رسد به شهروندان نابینا و مبتلا به انواع معلولیت‌های جسمی که سر و کارشان به چنین پیاده‌روهایی می‌افتد.

آقای رئیس‌جمهور بارها در جلسات هیات دولت، ضمن برشمردن دستاوردهای پرشمار دولت، می‌پرسند چرا مطبوعات این دستاوردها را ندیده و فقط از دولت انتقاد می‌کنند. از یک بابت شاید حق با آقای رئیس‌جمهور باشد اما همین که ایشان ترجیح می‌دهند به جای برگزاری جلسات دیدار و کنفرانس‌های مطبوعاتی با نمایندگان مطبوعات، گله ‌گذاری‌های خود از اصحاب رسانه را در جلسات هیات دولت مطرح کنند، خود جای انتقاد بسیار دارد.

بعد از ما هها مبارزات انتخاباتی، سخنرانی ها، مصاحبه ها و مناظره های تلویزیونی نامزدهای احزاب های سیاسی که مطابق معمول دو حزب لیبرال به رهبری جاستین ترودو و حزب محافظه کار به رهبری اندروشیر، سرانجام یک بار دیگر قرعه پیروزی با اندکی تفاوت نسبت به انتخابات گذشته به نام حزب لیبرال افتاد و جاستین ترودو یک بار دیگر مامور تشکیل دولت شد با این تفاوت که این بار ترودو به دلیل به دست نیاوردن اکثریت مطلق در پارلمان فدرال باید با جلب موافقت یکی از احزاب همسو یعنی حزب نئو دموکراتیک که ۲۳ کرسی پارلمان را به دست آورده، یک دولت ائتلافی تشکیل دهد تا بتواند طی چهار سال آینده به وعده های انتخاباتی خود به رای دهندگان عمل کند.

مهاجرت و جابه جایی انسان ها از سرزمینی به سرزمین های دیگر را می توان به رودخانه ای تشبیه کرد که قدمت آن به درازای تاریخ انسان بر روی سیاره زمین است. اما در دو سه قرن اخیر و با کشف قاره جدید توسط سیاحانی چون کریستف کلمب و دیگر سیاحان که بعدها آن را قاره آمریکا نام نهادند ، مهاجرت به جریانی سیل آسا که تغییرات بسیار گسترده ای را در جغرافیای جمعیتی جهان به همراه داشت تبدیل شد و به شکل گیری ملت ها و حکومت های جدیدی که قبلا وجود خارجی نداشتند، انجامید. به کلام دیگر اگر پدیده مهاجرت وجود نمی داشت ساختار و شکل و شمایل سیاسی، جغرافیایی، اقتصادی و جمعیتی جهان با آنچه که امروز شاهدش هستیم، تفاوتی از عرش تا فرش می داشت.

چارلز داروین دانشمند طبیعت‌گرا و زیست‌شناس معروف قرن نوزدهم انگلیس برای نخستین‌بار با طرح نظریه تکامل گونه‌ها و نسبت دادن خلقت و پیدایش انسان روی سیاره زمین به سیر تکامل‌گونه‌ای از میمون‌ها و نیز طرح نظریه بقای اصلح جنجال بزرگی در محافل علمی و کلیسایی اروپا برپا کرد. بر اساس نظریه بقای اصلح داروین جاندارانی که نتوانند در گذر زمان خود را با تغییرات اقلیمی و آب و هوایی تطبیق دهند، محکوم به فنا هستند و قادر به ادامه حیات نخواهند بود. اما چارلز داروین هرگز فکر نمی‌کرد که روزی نظریه بقای اصلح او به اقتصاد هم راه پیدا کند و اقتصاددانان و دولت‌هایی این نظریه داروینی را مبنای نظریه‌پردازی‌ها و تصمیم‌گیری‌های اقتصادی خود قرار دهند...

در حالی که از شخص رییس‌جمهور گرفته تا مسوولان وزارت بهداشت و ستاد مقابله با کرونا شب و روز مردم را به رعایت پروتکل‌های بهداشتی با تاکید بر زدن ماسک و رعایت فاصله‌گذاری‌های اجتماعی توصیف می‌کنند، شبکه‌های حمل‌ونقل عمومی خصوصا خطوط مترو و بی‌آر‌تی در کلانشهر تهران و دیگر کلانشهرهای کشور، بی‌اعتنا به این توصیه‌ها از اولین ساعات روز تا پاسی از شب پر از مسافرانی که چون محتویات قوطی‌های کنسرو به هم چسبیده‌اند، به فعالیت مشغولند.

لایحه بودجه سال ۱۴۰۰ از سوی دولت تقدیم مجلس شده است اما برخلاف سنت همیشگی امسال نه شخص رییس‌جمهوری که معاون حقوقی او پرونده بودجه سال ۱۴۰۰ را با خود به مجلس برد و به نایب رییس مجلس تحویل داد. این بودجه و ردیف‌های درآمدی و هزینه‌های آن را دولتی تدوین کرده است که خودش در سال ۱۴۰۰ مجری آن نخواهد بود و مسوولیت اجرای آن با دولتی است که تکلیف آن با انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده معلوم خواهد شد و معلوم نیست رییس‌جمهوری که سال آینده زمام امور کشور را به دست خواهد گرفت تا چه اندازه حاضر به اجرای قانون بودجه‌ای خواهد بود که دولت سلف او برایش تهیه و تدوین کرده است.البته اگر فرض را بر آن بگیریم که رییس‌جمهور آینده و دولتی که تشکیل خواهد داد طبق بعضی پیش‌بینی‌ها همسو و هم‌جهت با سیاست‌های اکثریت نمایندگان مجلس یازدهم خواهد بود، به احتمال زیاد باید شاهد جرح و تعدیل‌های زیادی در لایحه بودجه دستپخت برنامه‌ریزان دولت دوازدهم باشیم اما خدا کند که این جرح و تعدیل‌ها نه صرفا با نگاه سیاسی که از منظر مصالح و منافع ملی و با هدف نجات اقتصاد کشور از گردابی که در آن دست و پا می‌زند، صورت گیرد...

این روزها دولت و مجلس در رقابتی آشکار، از روش پول‌پاشی و افزایش بی‌حساب و کتاب حجم نقدینگی برای کاهش فشارهای قیمتی بر هزینه زندگی خانوارها استفاده می‌کنند، اما تجربه بسیاری از کشورها در امریکای جنوبی، افریقا و ترکیه در گذشته و حال نشان داده که پرداخت کمک‌های معیشتی نقدی به مردم به موازات افزایش مستمر قیمت‌ها و صعود نرخ تورم مانند وضعیتی که امروز در کشور ما وجود دارد، جز افزایش حجم اسکناس‌های فاقد قدرت خرید در جیب مردم هیچ تاثیری در افزایش و حتی حفظ قدرت خرید کنونی آنها ندارد.

تخریب آلونک پیرزن بی‌پناه و سرپرست خانواده در بندرعباس که انتشار تصاویر و خبرهای آن در شبکه‌های اجتماعی آن را به واقعه‌ای جهانی تبدیل کرد اولین اقدام از این نوع نبوده و تا زمانی که استفاده از زور و قدرت در قانون شهرداری‌ها حرف اول را می‌زند آخرین آن هم نخواهد بود. محاسبه میزان آسیبی که انتشار خبر این واقعه و خبرهای مشابه آن تاکنون بر اعتبار ما در افکار عمومی مردم جهان وارد کرده به آسانی امکان‌پذیر نیست و انجام آن برعهده‌ی کسانی است که وقتی تریبون و مقامی به دست می‌آورند سنگ دفاع از نظام را بر سینه می‌زنند، منتقدان خیرخواه و بی‌غرض و مرض برخی عملکردهای نادرست ارگان‌ها و نهادها را با وارد کردن انواع تهمت‌ها و نسبت‌های ناروا مورد همجه‌های لفظی قرار می‌دهند؛ اما زمانی که پشت میزهای مدیریت و تصمیم‌گیری خود می‌نشینند به تنها چیزی که فکر نمی‌کنند اعتبار و آبروی نظام در انظار مردم ایران و جهان است.